bertopreis5.reismee.nl

De koreanse grens van hoop en liefde

Schoolreisje, dat gevoel had ik, het is uiteraard niet te vergelijken met de bestemming van dit reisje, maar het gevoel vertoonde toch opmerkelijke overeenkomsten. Ik ga naar de grens van Noord en Zuid Korea en de toegenomen spanning tussen Noord en Zuid maakt deze trip toch wel bijzonder. Gisteravond kreeg ik nog een mail met voorschriften en tevens een tekst die ondertekent moest worden. De tekst; The visit to the Joint Security Area at Panmunjom will entail a hostile area and possibility of injury or death as direct result of enemy action. Vervolgens nog een lijst met voorschriften waar ik moet opvolgen. Op zo\'n moment bekruipt mij het gevoel 'wil ik dit wel' ? Ik wil de situatie toch met eigen ogen zien en zelf een oordeel kunnen vormen. Ik werd opgehaald door een auto met chauffeur die mij naar de bus zal brengen. Hij vertelde mij dat het gezelschap dermate was uitgedund, door de vele afzeggingen, dat iedereen nu naar de bus werd gebracht i.p.v. dat de bus ons ophaalde. Op weg naar de grens, tijdens de rit werd al duidelijk dat wij in een 'oorlogsgebied' kwamen, langs de rivier stonden grote hekken. enorme rollen prikkeldraad en de vele viaducten bleken 'tankvallen' te zijn. Als de tanks uit het noorden zouden komen dan worden deze viaducten opgeblazen en moeten dan als wegversperring dienen. Naarmate wij de grens naderden nam het aantal militaire voortuigen evenredig toe. Voor de grens moesten wij door 3 checkpoints, de laatste was checkpoint Charlie. Bij het eerste checkpoint kregen wij versterking in de bus van Amerikaanse soldaten en vervolgens gingen wij in konvooi, begeleiding van bewapende jeeps voor en achter de bus. Voor de grens is een demarcatielijn van 2 kilometer en daar gingen wij eruit. Op het kaartje ( zie foto) zie je een blauwe lijn met aan weerskanten een prikkeldraad lijn, dat is de demarcatielijn ofwel het niemandsland tussen Noord en Zuid. Hoge heken en rollen prikkeldraad markeerde hier de grens. Opvallend waren de vele gekleurde vaantjes met teksten. Later waren bij een hek veel lappen stof met teksten. Ik hoorde van de gids dat dit overal bij de grens te vinden is. Het zijn hartenwensen van de mensen uit het zuiden. Ten tijd van de afsluiting van de grens konden de mensen kiezen om naar het zuiden te gaan of omgekeerd naar het noorden. Dit was van korte duur, een brug ( op foto bruggetje met blauwe paaltjes) heet de bridge of no return. Als je daar eenmaal over was dan moest je aan die kant blijven. Families zijn in die tijd verscheurd, een deel was in Noord en een deel in Zuid. Langer dan 40 jaar zijn families van elkaar gescheiden. Door teksten op te hangen hopen zij op deze wijze aan hun familie hoop en liefde over te brengen. Dit heeft op mij enorme indruk gemaakt. Toen naar de grens waar Noord en Zuid elkaar raken, zie gele punt op het kaartje. Daar was een verzamelpunt waar ook andere mensen naar toe waren gekomen. Wij moesten in rijen van twee aan twee gaan staan en zo gingen wij op weg. Het is een bizar moment als je aan de directe grens staat, je wordt door soldaten van beide kanten in de gaten gehouden. Het was doodstil (rare uitdrukking voor deze situatie), alleen het tjilpen van de vogels gaf aan dat de natuur zich weinig aantrekt van dit conflict. Tegen de grens van het noorden staat een blauwe barak, waar indertijd de wapenstilstand is overeengekomen, die inmiddels door Noord Korea is opgeheven. Daar stond ik op één meter van de grens en zag door het raam dat wij vanuit het noorden gefotografeerd werden. Ook wij mochten toen 1 minuut foto\'s maken. Het moet toch een prachtige expositie opleveren als de foto\'s vanuit noord en zuid worden samengebracht. Ik hoop dat dat in de toekomst mogelijk zal zijn. De hele situatie heeft wel indruk gemaakt en ook veel vragen onbeantwoord gelaten. Waarom doen mensen dit elkaar aan ?? Is macht dan echt zo\'n bepalende factor? Op de terugweg reden wij langs de grens en Noord Korea had een enorme vlag wapperen, twee maal zo groot als die Zuid Korea. Het is eigenlijk belachelijk dat op dit niveau nog gedaan wordt wie de grootste heeft, mannen hou tocht eens op !!! Ik vond deze confrontatie indrukwekkend, maar de vaandels met de verlangende teksten hebben uiteindelijk meer indruk gemaakt en zijn onder mijn huid gaat nestelen. De grens van hoop en liefde. Een lang verhaal, maar het helpt mij, want het was bepaald geen schoolreisje !! De beelden spreken weer voor zich.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!