bertopreis5.reismee.nl

Serene stilte in de bergen van Seoraksan

Onder een boog van witte en roze kersenbloesem verlaat ik Seoul. De schakering van het landschap veranderde in glooiende heuvels en ruige bergen. In Sokcho, een havenplaats, stapte ik over op een lokale bus, die naar het Seoraksan National Park ging. Daar aangekomen moest ik eerste een entreekaartje kopen voor het park. Ik legde zo goed mogelijk uit dat ik in het hotel moest zijn, maar ook hier bleek de taal een onoverbrugbare barrière te zijn. Na 10 minuten lopen kwam ik bij het hotel en ik kreeg een flash back. In de jaren 70 was ik in Zakopane in Polen, de omgeving, maar vooral dit hotel vertoonde grote overeenkomst. Mr. Kwak (echt) verwelkomde mij in perfect Engels. Toch even prettig om niet alleen met handen en voeten te communiceren. Het hotel was een 'net niet' hotel, vergane glorie, net niet warm water, net niet verlichting en balkon had betonrot en de verf was aan het afbladeren. Het uitzicht en omgeving waren absoluut fantastisch en daar gaat het mij om. Een prachtige Boeddha stond vlakbij, rechts van mijn balkon en boven op de berg was een silhouet van een madonna, althans dat zag ik erin. Ik bleek de enige gast te zijn en Mr. Kwak vertelde mij dat hij om18.00 uur wegging en dat later een nachtwacht over mij zou waken. Ik kreeg hele goede informatie van hem over tochten die ik kon lopen en dat de boeddhistische tempel zeker bezocht moest worden. Tegenover het hotel was een kabelbaan met een gondel, die naar 900 meter ging. Vanaf dat punt was een pad verder omhoog, afgewisseld met traptreden die bekleed waren met stroken oude autobanden. Halverwege liep een gekromde oude vrouw voor mij. Haar bovenlijf stond in negentig graden en haar benen stonden als een hoepel. Even stond zij te hijgen en toen ik langs haar liep stak ik spontaan mijn arm naar haar uit. Zij haakte in en samen gingen wij verder. Ik maakte duidelijk dat in geen Koreaans prak, maar dat deerde haar niet. Ineens trok zij mijn arm naar haar toe, net als mijn oma vroeger deed. Zij keek mij aan met hele lieve ogen en ik begreep dat zij plezier had in onze tocht naar boven. Daar aangekomen pakte zij mijn beide handen en er volgde een woordenstroom, die de intensie weergaf zonder de woorden te begrijpen. Ik ging verder en keek nog eenmaal om, zij zwaaide !! Het uitzicht was prachtig en een pad voerde verder omhoog. Ineens stond ik voor een punt waar ik alleen vi een touw verder omhoog kon. Een vrouw was mij voorgegaan en ik volgde haar ( zie foto). Boven gekomen was er een Manjefiek uitzicht. Hier even blijven staan, toen ik mij omdraaide om weer naar beneden te gaan, kwam er een wee gevoel als opkomende mist in mijn lijf omhoog. Ik weet dat onder bepaalde hoek ik last heb van hoogtevrees, nu zo\'n moment was aangekomen. Met moeite pakte ik het touw en als schuifelend ben ik weer naar lager gegaan. Daar heb ik een stil plekje opgezocht om bij te komen. Ik zat te genieten van de omgeving, toen plotseling het mantra gezang van de monniken beneden, als opstijgende lucht, naar boven kwam. Ineens kwamen emoties van verlangen, verdriet en geluk samen in een stroom van tranen die zachtjes op de rotsen voor mij daalden. Alleen en toch zo samen, zo voelde dat moment. Ik werd ruw uit deze situatie gehaald door een groep Koreanen, die met veel kabaal maakten zij elkaar duidelijk dat ik daar zat en vervolgens klikten de telefoons en camera\'s om mij in die positie te fotograferen. Ik ben opgestaan en weer terug naar beneden gegaan. Ik ben toen naar de boeddhistische tempel gegaan, daar rondgelopen en foto\'s gemaakt. Ik werd aangesproken door een monnik, die mij had zien rondlopen. In goed Engels vroeg hij mij wat ik kwam doen en ik probeerde hem duidelijk te maken dat deze tempels altijd een enorme aantrekkingskracht op mij hadden. Op de vraag waar ik nog weer geweest was raakte wij in gesprek en toen ik vertelde over mijn ontmoeting met de Dalai Lama, werd ik uitgenodigd om met hem naar binnen te gaan ( zie foto }. Daar hebben wij vervolgens twee uur samen gezeten. Veel aandacht voor ' my family' en ik heb daar over verteld. Op een bepaald moment vroeg hij mij om stil te zijn en vervolgens heeft de monnik een prachtige mantra gezongen. Stil en ontroert ben ik weggegaan, de monnik is in meditatie gegaan. Terug in het hotel was ik nog steeds de enige gast en werd begroet door de nachtwaker. Op de kamer mijn dinertje ' instant mihoen ' klaargemaakt en zitten namijmeren over deze bijzondere dag. ten, Het was heel stil, alleen de wind en het geraas van de rivier vulde de stilte. Morgen weer de bergen in en nu vroeg mijn mandje in. So far so good, ik geniet !!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!