Een razende storm van beelden en gedachten vliegt door mijn geheugen. Hiroshima, een woord dat altijd veel indruk op mij heeft gemaakt. Op 5 mei, Bevrijdingsdag in Nederland, is het bijzonder om samen met Carlaop deze plek te zijn. Op het station aangekomen, kwamen wij gelijk in een enorme mensenstroom terecht, verbaast keken wij elkaar aan, Hiroshima had heel andere gedachten en beelden bij ons opgeroepen. Wat onmiddellijk opviel en ons gesprek bepaalde, was de afwezigheid van oude gebouwen , de afwezigheid van oudere mensen en dat er veel groen te zien was. Ik had ergens opgeslagen dat na de A-bom 75 jaar niets meer zou kunnen groeien. Het beeld was heel anders, veel lentegroene bomen, struiken en planten in volle bloei. Blij om dit te zien en niet in een somber landschap te komen. Eerst naar onze slaapplek en gelijk daarna naar het Vredespark gelopen. Dit verliep ook heel anders dan gedacht, wij kwamen opnieuw in een mensenstroom terecht, in de verte kwam een stroom van muziek steeds dichterbij en ook de geur van eten kwam geleidelijk onze neuzen strelen. Op de hoek een straat stonden wij stil om te kijken welke kant wij op moesten gaan. Wij werden aangesproken door een man, die in uitstekend Engels, ons vroeg waar wij naar toe gingen. Gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt en de man gevraagd wat er gaande was. Het was het jaarlijkse Flower and dance Festival en hij was de grote baas van het festival. Het had dus niets te maken met Bevrijdingsdag, hoewel de uitbundige sfeer vergelijkbaar was. Het was voor ons een lastige omschakeling, wij besloten om toch naar het vredespark en Memorial Peace Museum te gaan. Eerst door het park gelopen en stil gestaan bij de verschillende, prachtig vormgegeven, monumenten. Bij het Childeren Peace Monument kwamen de tranen, het maakte enorme indruk en plotseling kwam er heel veel bij ons binnen, wijstonden naast elkaar en de tranen gleden zacht over onze wangen. Ik vraag mij altijd af, wat mij zo raakt en kan de woorden niet vinden, een gevoel wat moeilijk te definiëren is komt als wassend water langzaam omhoog en verlaat mij weer als een klein bergstroompje. Overal zijn beelden van origami kraanvogels gemaakt, van grote beelden tot klein gevouwen origami kraanvogeltjes die in een slinger aaneengeregen waren. De kraanvogel is het symbool voor lang leven en geluk. Het monument verwijst naar het verhaal van een jong slachtoffertje van de A-bom, zij zou genezen als het duizend kraanvogels van papier had gemaakt. Het meisje overleed na 625 kraanvogeltjes en sinds die tijd sturen kinderen uit heel Japan origami kraanvogels naar het monument en worden daar opgehangen. Eén van de weinige overeind gebleven gebouwen is het vroegere centrum voor industriële promotie, een ontwerp van een Tsjechische architect. Dit gebouw is een symbool gebleven ter herinnering aan de A-bom aanval. Het blijft bizar om daar getuige van te zijn. Wij zijn toen naar het Memorial Peace Museum gegaan, een loop door de geschiedenis van Hiroshima. Eerst hoe het voor de A-bom was, dan tijdens die verschrikkelijke atoomaanval en daarna de wederopbouw. Vooral de periode tijdens en vlak na de A-bom was indrukwekkend en beelden hangen nog steeds in mijn geheugen. Diep onder de indruk verlaten wij het museum en komen gelijk in de uitbundigheid van het festival terecht. De omschakeling valt ons zwaar, maar na een tijdje ervaren wij de feestvreugde toch als een verademing. Overal om ons heen dansen mensen, de uitbundige sfeer helpt ons bij het verwerken van het leed dat wij daarvoor hebben gezien. Wij zij zijn naar onze slaapplek gegaan en hebben daar ons diner klaargemaakt, curry mie met verse groenten en een gekookt eitje. Dit alles klaargemaakt dank zij een snelkoker op de kamer. S\' nachts kwamen de beelden nogmaals voorbij en de volgende ochtend zijn wij naar het Miyajima - eiland gegaan om daar in alle rust te wandelen en alle indrukken van de vorige dag een plaats te geven. Het eiland is een juweel aan de Sanyokust en wordt gesymboliseerd door een vermiljoenrode torti ( shintapoort),die aangeeft dat het eiland heilig is. Het kappen van bomen en rooien van struiken op het eiland is verboden, het eiland is een ongerept woud en daar wandelen is een groot genoegen. Wij waren langer dan anders heel stil en hebben ieder op eigenwijze de afgelopen tijd een plek even. Onderweg genoten van een heerlijke sashimi-lunch en voor het eerst in 4 weken een koel glas witte wijn gedronken. Liefdevol hebben wij het glas geheven, elkaar aangekeken en onze gevoelens van deze reis gedeeld. Resumé: wij genieten volop. Daarna hebben wij nog gewacht tot de vloed weer opkwam, ik wilde heel graag de shintopoort met water rondom als beeld vastleggen. Uiteindelijk gelukt, hoewel veel mensen door het opkomende water waden om nog een foto van elkaar te kunnen maken. Dit is wel een irritatie van mij, het gaat niet om de schoonheid vast te leggen, maar om te bewijzen dat je op die plek geweest bent en dat blijft moeilijk te accepteren voor mij. Met de ferry weer terug naar vasteland, de trein bracht ons weer naar Hiroshima, daar een hapje gegeten en naar ons overnachtingsplekje gegaan. Morgen naar Osaka en daarna terug naar Tokyo waar wij ons gaan opmaken voor de terugreis. So far so good.