bertopreis5.reismee.nl

Verrassende verrassingen verrassen in Osaka

In grote lederen clubfauteuils gezeten reden wij met een luxe trein van Hiroshima naar Sin Osaka, waar wij overstapten op een andere trein met onze eindbestemming Osaka. Zodra wij het station uitkwamen werden wij overvallen door een cameraploeg en een interviewer. Drie camera\'s op ons gericht werden wij over onze ervaringen in Japan geïnterviewd. Nieuwsgierig als de Japanners zijn, wilden zij weten of wij een stel waren. Dit werd door ons beaamd en ik vroeg gelijk wat ' een stel ' in het Japans was. Suma werd er geroepen en ik antwoordde ahhhhh, 'wrestling' en maakte daarbij een gebaar van een worstelaar. Grote hilariteit, het is namelijk Sumo, toen ik duidelijk maakte dat ook bij Suma geworsteld wordt lag de hele cameraploeg in een deuk van het lachen. Dat zal leuke beelden hebben opgeleverd. Uiteindelijk gingen wij naar de taxi die aan de overkant van de weg was, nog steeds gevolgd door een draaiende cameraploeg. Tijdens het interview probeerde wij net te doen of de camera\'s er niet waren, maar door deze ontkenning vergaten wij ook te vragen waarvoor dit interview bestemd was. Eenmaal in de taxi begon de volgende verrassing, onze chauffeur sprak, zoals zo vaak, geen Engels en begreep ook niet waar hij naar toe moest. Ik had wel een plattegrond waar het Universal Port Hotel opstond, vlak bij de Universal studio\'s. Het plaatje en mijn mime van een studio en filmbewegingen deden bij hem een lampje branden en regelmatig bracht hij ons op de hoogte van het aantal kilometers dat nog gereden moest worden. Het aantal kilometers nam toe in plaats van af en even dachten wij dat wij met de taxi terug naar Nederland gingen, uiteindelijk kwamen wij in het havengebied en dat stemde mij gerust, want een Universal Port Hotel zal toch wel aan de haven liggen. In het hotel werden wij met egards ontvangen en in de hal stonden grote filmhelden. Eindelijk kon ik met Marilyn Monroe op de foto. Ik verheugde mij al op een bezoek aan een studio, ik ben in India naar de Bollywoord studio\'s geweest en daar heb ik indertijd enorm van genoten. Carla was scherp in haar observatie en vertelde mij, met enig leedvermaak, dat het geen film studio\'s waren. Wij zijn gewoon in Universal Pretpark, net als Disneyworld en het hotel maakte daar onderdeel vanuit. Op de kamer hadden wij een prachtig uitzicht op 'het pretpark' en zagen een enorme 16baan met een slinger van karretjes, die gillende mensen vervoerde. De omschakeling was snel gemaakt en nog steeds hebben wij veel lol om deze verrassende ontwijking. Omgekleed en weer op pad, zwerven door Osaka. Daar wachtten nieuwe verrassingen. Bij de roltrappen in de stations stonden wij altijd keurig in één rij van boven naar beneden links en nu opeens rechts. Japan heeft Engels systeem, dus verkeer is links en ook op trappen gaat omhoog links en naar beneden rechts. Tot op heden hadden wij vooral de verfijning van Japan geproefd, in Osaka werden wij met de 'zelfkant' van Japan geconfronteerd. Wij liepen door het park bij de Zoo en zagen 'slonzig' geklede mannen op een bank met veel blikjes bier. Dit herhaalde zich regelmatig en ook de stemmen werden luider en gingen soms over in geschreeuw naar elkaar. Deze sfeer was nieuw voor ons en wij zochten naar de juiste tred en aandacht om tussen de mensen door te lopen. Wel vriendelijk, maar toch ook een beetje op onze hoede. Ik merk dat ik in een professionele stand schiet en mijn ervaringen in de psychiatrie helpen daarbij. Toen wij een stel trappen afdaalden, die in bochten naar beneden, kwam een scherpe ammoniak geur van verschraalde urine ons neuzen binnenvliegen. Dit was voor mij wel een bevestiging dat er naast de verfijning ook een andere kant van Japan bestaat. Osaka is een echte havenstad en de mensen en sfeer zijn anders, het is allemaal rauwer en is terug te vinden in bouw, omgang en eten. Hierna kwamen wij in een entertainment gebied terecht met heel veel goktenten. Als daar de schuifdeuren opengingen kwam een blauwe damp van sigarettenrook naar buiten, gecombineerd met een geluid dat sterk doet denken aan een voorbijrazende trein. Dit geluid komt van alle gokmachines, waar kogellagertjes in gaten gelokt moesten worden. Tot mijn verrassing waren hier grote eettenten, die ik van Korea herkende. Dit bleek ook zo te zijn, ik heb toen Carla mijn lievelingsgerecht 'Bibimhap' laten proeven en ook zij vond het heerlijk. Het centrum van Osaka is een winkelparadijs en aan de smekende ogen van Carla kon ik geen weerstand bieden. Haar ogen gaan in de 'kraaistand', alles wat schittert en blinkt trekt haar aandacht. Ik loop een tijdje met haar mee, maar dan maken wij meestal de afspraak dat ik iets anders ga doen en spreken weer af in het hotel. Op de kamer worden dan de nieuwste trofeeën aan mij gepresenteerd en bij twijfel gaat Carla weer de stad in om het te ruilen of haar nieuwste aanwinsten terug te brengen. Het maakt haar niet uit in welke wereldstad zij is, het 'shoppen' is internationaal. Carla denkt eraan om een boekje uit te geven met de titel; GRENZELOOS SCHOPPEN. Zij is nu al bezig trip naar Praag en heeft daar comfortabele schoenen in Osaka voor gekocht. Tja, zo is er altijd wel een reden of excuus om iets te kopen. S\' avonds hebben wij vanuit onze kamer genoten van een prachtige zonsondergang en hebben de koffers gepakt voor de terugreis naar Nederland. Op dit moment zit ik in de trein bij een snelheid van 300 kilometer per uur de laatste regels van het verhaal te schrijven. Over een uur zijn wij in Tokyo Narita, vlak bij het vliegveld. Opeens roep Carla 'daar is de Fuji. Wat een grote verassing, in volle glorie staat een door de zon beschenen Fuji met zijn mooie sneeuwkap te gloriëren in het landschap. Wat een cadeautje. Nog één nachtje slapen en dan vliegen wij naar huis. Ik heb, alleen en samen met Carla een geweldige reis gemaakt. Frans en ester, nogmaals ontzettend bedankt, zonder jullie support was deze reis niet mogelijk geweest!!!!!! Verder willen wij iedereen bedanken voor de reacties op reismee en uiteraard iedereen die ons verder gevolgd heeft. Het stimuleert mij om verhalen te schrijven en de beelden voor jullie te laten spreken. Ik verheug mij op de terugvlucht omdat wij eerst naar Frankfurt vliegen met de AirbusA380 v( dubbeldekker) van Lufthansa en dan naar Amsterdam, aankomst Schiphol 17.55 uur met de LH 996. So far so good, het is ook weer heel fijn om geliefde familie en vrienden weder te zien. De allerlaatste verrassing zag ik net voor mij gebeuren. Ik zit aan een langgerekt bureaublad tafel met lamp en TV te schrijven, plotseling gaat alles zacht en heel geleidelijk heen en wee en 5 minuten later nog een keer. Een vreemde, verrassende gewaarwording, wat later een heel lichte aardbeving blijkt te zijn geweest. Beneden aan de balie van het hotel was men weer verbaast dat wij daar zo verbaast over waren. Dit gebeurt hier bijna dagelijks. Nu alles weer rustig en ik ga mijn mandje in. Nogmaals, so far so good.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!