Plotseling werd ik wakker, het was 06.00 uur in de ochtend, vandaag komt Carla naar Tokyo. Ik kon de slaap niet meer vinden en de Japanse Klaas Vaak lag ook nog op één oor. Met een shuttle bus naar het vliegveld en ruim 1 uur wachten op haar aankomst. Volgens schema kwam Carla aan op Terminal 1 en toen ik daar aankwam, geen vlucht te zien van Lufthansa. Ineens kreeg ik een Flash Back naar Bangkok, daar stond ik ook op Carla te wachten en ik stond op Terminal 1 en zij kwam aan op Terminal 2. Toen, dank zij mobiel, hebben wij lkaar nog kunnen vinden. Ik heb bij informatie gevaagd en inderdaad Lufthansa kwam niet op Terminal1 Noord maar op Terminal1 Zuid aan. Ineens zag ik haar en onze wederzien was hartverwarmend, ontroerd en onwennig stonden wij in een omhelzing op het vliegveld van Tokyo. Na twee minuten waren wij weer samen op reis. Onze Japanse Railpass regelen en in de trein naar Sinjuku, in dat district is ons hotel. Nadat wij ons geïnstalleerd hadden zijn wij gelijk de buurt gaan verkennen. Tegenover het hotel in het stadhuis, een ontwerp van de bekende Japanse architect Tadao Tange. Inderdaad een prachtige ontwerpen gebouw en wij zij naar de 85 verdieping gegaan om daar te genieten van een overzicht van Japan. Bij helder weer is ook de Mount Fuji zichtbaar, helaas was er een lichte bewolking, dus Fuji was vor ons achter een grijs wolkenscherm verdwenen. Het ritme was er gelijk, beneden enorm verrast door alle prachtige gebouwen om ons heen. Overrompeld door de hoogte en schoonheid van de gebouwen liepen wij, met stijve nek, van de omgeving te genieten. Uiteindelijk verdwaald in deze omgeving, uiteindelijk is er altijd wel iemand die ons de weg kan wijzen. Uiteindelijk is het geen verdwalen, het is meer niet weten waar je bent en terug willen naar de plek waar je bed staat. De eerste indruk van Tokyo, met name het district shinjuku waar wij verblijven, is indrukwekkend. Vooral de gebouwen zijn imposant en de heel veel mensen. Het station Shinjuku, vlakbij het hotel, verwerkt per dag 2 miljoen mensen. Op het station zijn het net mierenstromen, alles gaat kris kras door elkaar zonder dat de mensen elkaar in de weg lopen. De mensen komen hier letterlijk op je af. Uiteindelijk, met pijnlijke voeten, hebben wij ons mandje opgezocht. Carla had de volgende de bekende verschijnselen, het lijf wil blijven liggen en de nieuwsgierigheid vraagt om op te staan. Uiteindelijk wint de nieuwsgierigheid en op weg naar Kamakura, een kustplaats op 1 uur van Shinjuku met de trein. Kamakura is de vroegere hoofdstad van Japan en er zijn veel tempels te bezichtigen uit lang vervlogen tijd. Het was een verademing om uitzicht te hebben, de torenhoge gebouwen hadden plaats gemaakt voor landelijke, sfeervolle laagbouw. Op station aangekomen met de bus naar Daibutsu, de grote Boeddha. Indrukwekkende sfeer en een groot verschil met Zuid Korea. Japan is stilistisch en dat komt to uiting in vele vormen. De tempels, de tuinen, het eten, de zoete verwennerijen en uiteraard ook de mensen. Vooral jongeren kleden zich op geheel eigenwijze en dat is vaak zo afwijkend van onze westerse stijl, dat het soms op de lachspieren werkt. Bij de grote boeddha gingen wij op een bankje zitten om ons broodje te verorberen. Carla zat naast mij, verplaatste zich met broodje in de hand om in de zon te gaan zitten. Plotseling kwam een arend vlak bij haar hoofd voorbij, ik riep 'waauw, wat een enorme arend. Hij vloog weg en in zijn vlucht zag ik dat er iets uit zijn klauwen viel. Het was het broodje van Carla, ongelofelijk maar hij had in de vlucht het broodje uit haar hand gegrist. Later realiseerde wij ons, met name toen een bord waarschuwde voor de klauwen van de arenden, dat de arend ook haar hand had kunnen pakken. Gelukkig hebben zij een arendsoog en kunnen tot in kleinste detail hun prooi bepalen, in dit geval broodje van Carla. Nog steeds zijn wij verbaast over de snelheid en precisie waar het mee gebeurde. Opvallend was dat in de loop van de dag wij steeds gevolgd werden door arenden in de lucht. Volgens mij was het broodje camembert met spinazie wel een uitzonderijk lekkere prooi geweest en hopten de arenden op nog zo\'n lekker hapje. Daarna zijn wij naar Hase-dera tempel gegaan om daar opnieuw te genieten voor de schoonheid van architectuur, zowel bouw als tuinen. Moe van alle indrukken, er komen nog vele tempels, zijn wij naar het strand gelopen om even uit te waaien. Ruwe zee en straffe wind deden heel verfrissend aan en gaven weer wat in de bovenkamer. Opgeruimd naar het station gegaan en weer naar ons hotelletje. Eten meegenomen, instant noedels klaargemaakt en heerlijk zitten eten. Er was één moment vandaag dat ik even in de war was. Ik , carla ook, was naar het toilet gegaan. Toen ik in gedachten wegliep realiseerde ik mij verderop, dat ik niet alleen was, ben terug gelopen en op Carla gewacht. Grote hilariteit uiteraard. Het is inderdaad even wennen, maar ik geniet weer volop om met haar verder te reizen. So far so good.